Namibië en Botswana

Swipe

Nederlaag van de Duitsers

Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekende in Zuid-Afrika dat de Engelsen in oorlog waren met de Duitsers. De Engelsen vonden een samenwerkingsverband met de Unie van Zuid-Afrika (wat in feite onder Brits bestuur stond) en het duurde niet lang of de Duitsers moesten zich terugtrekken. Dat kwam vooral omdat het Duitse leger in grote mate bestond uit Duitse kolonialisten, bemanningen van Duitse schepen die aan de wal in Lüderitzland lagen en tal van vrijwilligers. Slechts de leiding bestond uit Duitse officieren en onderofficieren. Een aantal militaire specialisten bleef ook achter maar het merendeel van de troepen werd teruggehaald naar Duitsland. Bij elkaar beschikte het Duitse 'leger' over minder dan 5000 man waartegenover een macht van meer dan 8000 goed getrainde en zwaarbewapende Engelsen en Boeren stonden.

Op 19 april 1915 trokken met name de Boeren het Duitse gebied binnen en namen Walvis Bay in. Op 21 mei boden de Duitsers een wapenstilstand aan, maar generaal Botha, opperbevelhebber van de Boeren, nam met minder dan een overgave door de Duitsers geen genoegen. Op 1 juli gaven de Boeren de Duitsers de nekslag door ze overtuigend te verslaan in een gevecht nabij Grootfontein, op 9 juli werd de capitulatie getekend. Alle bevelhebbers van de Duitsers, van korporaal tot generaal, werden gevangen genomen of het land uit gezet. Degene die niet aan de zijde van de Duitsers gevochten hadden of die gedwongen aan de oorlog meededen kregen toestemming om in het gebied te blijven. Het verdrag van Versailles van 28 juni 1919 betekende het einde van Deutsch-Südwestafrika, in juli daaraanvolgend repatrieerden nog eens duizenden Duitsers.