Binnenkort naar Fortuinzoekers?

Fortuinzoekers

Vanaf de jaren zeventig van de twintigste eeuw werd Suriname aantrekkelijk voor inwoners van de buurlanden. Grote aantallen Guyanezen ontvluchtten de economische malaise in eigen land en zochten hun heil in de Surinaamse bouwvak of visserij. Velen hebben inmiddels ‘vast verblijf’ in hun paspoort laten stempelen, terwijl anderen het groene Guyanese paspoort voor het blauwe Surinaamse hebben verruild. Ook Haïtianen zagen zo’n 30 jaar geleden mogelijkheden in Suriname. Het suikerrietprogramma ‘kap tyen a no syen’ (suikerriet kappen is geen schande) van de toenmalige premier Henck Arron, bedoeld om de noodlijdende suikerfabriek Mariënburg nieuw leven in te blazen, trok groepen Haïtianen aan. De gastarbeiders kregen in ruil voor hun kapdiensten huisvesting op de plantagegrond aangeboden. Toen de suikerfabriek over de kop ging, bleven enkelen in Suriname wonen.

Garimpeiros en bakra's

Eind vorige eeuw was het goud dat de zuiderburen naar Suriname lokte. De garimpeiros, Braziliaanse goudzoekers, zagen brood in de nauwelijks aan banden gelegde goudhandel. In hun kielzog reisden dames van lichte zeden mee, evenals toekomstige uitbaters van guesthouses en restaurants en eigenaren van cambio’s. Zij vestigden zich in ‘klein Brazilië’, de omgeving van de Anamoestraat en de Tourtonnelaan ten noorden van Paramaribo. Een handjevol ‘bakra’s’, Hollanders, heeft zijn thuisland in de tropen gevonden. De Nederlandse gemeenschap bestaat uit achtergebleven ontwikkelingswerkers, werknemers van Nederlandse bedrijven, stagiaires en Nederlanders van Surinaamse origine. De Nederlandse ambassade draagt via haar Cultureel Centrum het Hollands erfgoed uit.