Topografie en klimaat
De Filippijnen vormen de noordelijke component van het immense eilandenrijk dat zich uitstrekt tussen Australië en het vasteland van Zuidoost-Azië. Het merendeel van de overige eilanden in dit gebied maakt deel uit van de staat Indonesië. In totaal omvat de Filippijnse archipel circa 7100 eilanden en eilandjes. Daarbij zijn ook inbegrepen talloze nietige en vaak naamloze koraaleilandjes, met mangroven begroeide zandbanken en dergelijke. Slechts ongeveer een kwart van de eilanden wordt permanent bewoond. Daarnaast zijn er nog honderden eilandjes die periodiek door vissers bewoond worden. De totale landoppervlakte van de Filippijnen bedraagt circa 300.000 km2 ofwel 8 maal de oppervlakte van Nederland, terwijl de totale kustlengte neerkomt op grofweg 34.500 kilometer. Ongeveer tweederde van de totale oppervlakte wordt ingenomen door de twee grootste eilanden van de archipel: Luzon (ca. 104.700 km2) en Mindanao (ca. 94.600 km2). De tussen Luzon en Mindanao gelegen eilanden staan gezamenlijk bekend onder de naam Visaya-eilanden of kortweg de Visayas. Enkele belangrijke eilanden in de Visaya-groep zijn, van west naar oost: Panay, Negros, Cebu, Bohol, Leyte en Samar. In het noordwesten vormt het langgerekte eiland Palawan een soort natuurlijke verbinding tussen Kalimantan (Borneo) en het noordelijk deel van de Filippijnen. In het zuiden wordt een soortgelijke eilandbrug gevormd tussen Kalimantan en Mindanao door de Sulu-archipel. De Filippijnen danken hun ontstaan vooral aan plooiingsverschijnselen en daarmee gepaard gaande gebergtevorming in het westelijk deel van de Grote Oceaan. In dit gebied bevindt zich een langgerekte breukzone welke zich van noord naar zuid uitstrekt vanaf Kamtsjatka tot in Indonesië en verder zuidoostelijk tot in Nieuw-Zeeland. Ook Taiwan en de eilandenreeks van Japan maken deel uit van deze breukzone. Parallel aan de eilandenketens bevinden zich plaatselijk zeer diepe troggen in de oceaan. Het diepste punt van de Filippijnentrog (-10497 m) bevindt zich zuidoostelijk van het eiland Leyte. In breukzones zijn aardschokken en vulkanisme geen zeldzame verschijnselen en dat geldt ook voor de Filippijnen. In de archipel bevinden zich tientallen vulkanen, waarvan een deel nog actief is.
Dankzij de plooiingsverschijnselen en het vulkanisme zijn de Filippijnen erg reliëfrijk. Grote delen van het gebied bestaan uit gebergten en heuvellandschap, slechts een derde deel van het oppervlak wordt ingenomen door laagland. Het belangrijkste bergmassief op Luzon is de van noord naar zuid lopende Cordillera Central (Centrale Gebergte). De hoogste bergtop in dit gebied is de Pulag (2928 m). Parallel aan de oostkust van Luzon ligt de nog weinig ontsloten en dunbevolkte Sierra Madre met als hoogste top de Anacuao (1850 m). Tussen de Cordillera en de Sierra Madre baant zich de 354 kilometer lange Cagayan-rivier door de gelijknamige vallei een weg naar zee. Het centrale deel van Luzon wordt ingenomen door de Central Plain (Centrale Vlakte), het belangrijkste rijstteeltgebied van de Filippijnen, waar zich ook de grootste bevolkingsconcentratie bevindt. In het zuiden wordt de Central Plain begrensd door de Baai van Manila. Iets verder naar het zuidoosten ligt Laguna de Bay, het grootste meer in de republiek. Het landschap van het zuidelijk deel van Luzon wordt getypeerd door een grillig gevormde kust en de aanwezigheid van enkele geïsoleerd liggende vulkanen. De bekendste daarvan is de zeer fraai gevormde Mayon vulkaan die een hoogte bereikt van 2421 m. Palawan en de Visaya-eilanden hebben een landschap dat grotendeels bestaat uit heuvels en bergen. Alleen langs de kust bevindt zich plaatselijk een smalle strook laagland. Op sommige plaatsen is het gebergte hoger dan 2000 m, zoals op het eiland Negros dat gedomineerd wordt door de Canlaon vulkaan (2465 m). Ook het grote zuidelijke eiland Mindanao is erg bergachtig, maar er bevinden zich tevens twee betrekkelijk grote en vruchtbare laaglandgebieden, nl. de Agusanvallei en de Cotabatovallei. Het laatstgenoemde gebied wordt doorsneden door de Mindanao-rivier of Rio Grande de Mindanao, de rivier met het omvangrijkste stroomgebied van het eiland. Een deel van het water in de Mindanao-rivier is afkomstig van bergstromen die ontspringen in het Apo-massief, waar zich de hoogste berg van de Filippijnen bevindt, nl. de 2955 m hoge Mount Apo.
Andere onderwerpen
Economie
Op de Filippijnen wordt het overgrote deel van de werkgelegenheid geboden door de primaire economische sectoren landbouw en visserij. De landbouw wordt veelal...