Noord-Noorwegen

Swipe

Nordkinn schiereiland

Bij Ifjord kunt u afslaan (weg 888) naar het Nordkinn schiereiland (of Nordkyn) en Kinnarodden, Europa´s noordelijkste punt van het vasteland. Het Nordkinn schiereiland valt onder twee gemeenten: Leseby (met Kjøllefjord) en Gamvik (met hoofdplaats Mehamn), samen nog geen 2000 inwoners. Het leven is rauw, en de enige rijkdom van het schiereiland zijn de rijke visbestanden van de Barentszzee. Het wekt geen verbazing dat veel vissersdorpjes zijn verlaten, en de bevolking langzaam afneemt. Veel jongeren willen graag weg uit het gebied door gebrek aan werkgelegenheid, een enkele gedrevene daargelaten. Gelukkig zijn er de laatste jaren pogingen ondernomen om de dorpen in stand te houden, en de komst van een grote krabverwerkende fabriek maakt dat de mensen terugkeren. Ook de aanleg van de Nordkinnveien is van groot belang geweest voor de dorpen, die vroeger alleen over zee bereikbaar waren. Weg 888 is in 2006 verbreed, maar er is onderweg nauwelijks verkeer. Alleen in het begin, langs de Laksefjord, liggen nog enkele boerderijen, verderop rijdt u 100 km lang door een geheel leeg en verlaten landschap tot Mehamn. Onderweg is geen enkel café of overnachtingsmogelijkheid.

Nordkinn schiereiland heeft een bar klimaat. Klimatologisch gezien heeft het geen zomer, bij Gamvik is de warmste maand gemiddeld 9,6 graden C. (definitie van zomermaand: maand met gemiddelde temperatuur boven 10 graden C). Nordkinn heeft eigenlijk alleen maar voorjaar, najaar en winter. Het weer op dit schiereiland is vaak extreem; in de zomer van 2006 (hittegolf in Nederland, 38 graden) reden we hier met stormachtige wind, natte sneeuw en 3 graden. Het is duidelijk dat de weg ’s winters alleen in colonne achter een sneeuwschuiver mag worden afgelegd. Het ‘sneeuwruimseizoen’ loopt van half okt. tot half mei, en men probeert de weg zoveel mogelijk open te houden. De weg klimt twee keer omhoog over kale rotsplateaus, door een zeer desolaat maanlandschap. Het ontbreken van bomen en struiken en de grote steenvelden geeft een heel speciale indruk. Halverwege kunt u afslaan naar Skjånes aan de Hopsfjord, vanwaar af en toe een kleine veerboot langs afgelegen vissersdorpjes vaart naar Smalfjord.

De veerboot vaart langs Nervei (14 inwoners) en Laggo, waar slechts 1 man woont (een Noorse tv-ploeg maakte er een documentaire over; een unieke plek, onderdak mogelijk). De ferry vaart slechts af en toe ter bevoorrading van de meest afgelegen plekken, en neemt ook toeristen, en maximaal 1 auto mee (de dienstregeling is zeer verwarrend, en het is nauwelijks te ontcijferen wanneer de boot nu wel of niet vaart; informatie veerboot: 978407000, www.ffr.no, ruim van tevoren reserveren). Tien kilometer voor Mehamn kunt u linksaf naar Kjøllefjord, een vissersplaats in een grauwe rotsige baai, die echter gezegend is met Noorwegens noordelijkste berkenbos. In Kjøllefjord kunt u een oude scheepswerf bezichtigen, overnachten in een historische visserswoning anno 1950, of een bootexcursie maken naar Sværholdt, een van de grootste Noorse vogelkolonies.

Mehamn

Over kale rotsplateaus bereikt weg 888 Mehamn, een vrij grote vissersplaats en halteplaats van de Hurtigrute. Mehamn is met 750 inwoners de belangrijkste plaats op het schiereiland, maar niet erg sfeervol. Ook hier is de economie grotendeels gebaseerd op de visserij en de visverwerking. Het dorp heeft winkels, een benzinepomp, hotels, en een vliegveld met dagelijkse vluchten naar diverse Noorse steden. Van de hotels is het splinternieuwe Mehamn Brygge aan te raden; aan overkant van de baai, met kamers, rorbuer en restaurant. Vanuit Mehamn kan men een voettocht van 25 km maken naar Kinnarodden, Europa´s noordelijkste punt op het vasteland, op 71°08´01” (de Noordkaap is op een eiland). Het is 1 tot 2 dagen lopen naar Kinnarodden en het is ook mogelijk om een bootexcursie erheen te maken vanuit Mehamn.

Gamvik

Vanuit Mehamn beslist 20 km verder rijden naar Gamvik (inwoners 170) en het eindpunt van de weg bij Slettness fyr, Europa´s noordelijkste vuurtoren van het vasteland. Gamvik was vroeger een belangrijk vissersdorp dat handel dreef met Rusland. Deze ‘Pomorhandel’ duurde tot aan de Eerste Wereldoorlog en bestond voor een groot deel uit ruilhandel. Vis werd geruild voor meel en andere goederen die nodig waren voor het levensonderhoud. Rond 1900 was er een groot walvisstation in Gamvik. Al eerder, in de 16e eeuw dreven de Hollanders een walvisstation langs de kust. Vermoedelijk bij de plaats die nu nog Hollendervika (Hollandse bocht) heet. De Finnmarksjacht op walvissen rond 1900 heeft maar kort geduurd. Want toen in 1903 de vangst van witvis daalde kreeg de walvisvangst daar de schuld van. Juni 1903 ontstond er een opstand en vernielden boze vissers de walvisfabriek van Gamvik, die nooit meer werd herbouwd. Na de Tweede Wereldoorlog moest ook Gamvik weer helemaal worden herbouwd. De Brodtkorb visfabriek werd gebouwd voor het drogen en zouten van de vis, en de productie van kabeljauwlevertraan. Ook de productie van stokvis was en is belangrijk. De toegenomen vangst van de lucratieve Koningskrab en de bouw van een nieuwe visfabriek die de krab verwerkt, heeft het dorp een nieuwe impuls gegeven.

Bezienswaardigheden Gamvik

Museum 71° Nord Het Museum 71° Nord van Gamvik in de vroegere Brodtkorb visfabriek is boordevol informatie over de streek en geeft een overzicht over de ontwikkeling van het plaatsje (de visserij, walvisvangst, de oorlogsjaren). In het museum is ook een tentoonstelling over de dieren en vogels die in de omgeving voorkomen. Roy Wrånes, een enthousiast bioloog (die in 2006 in het museum werkte), kan u veel vertellen over de vogels en de vogeltrek op Nordkinn. Slettnes fyr Vanaf Gamvik moet u beslist 3,5 km doorrijden naar het eind van de weg bij Slettnes fyr (vuurtoren). Het land eindigt hier niet in een steile kaap, maar de toendra loopt geleidelijk af tot aan zee. Is het aan de Noordkaap misschien te toeristisch en druk, aan deze door de golven geteisterde kust is het zo desolaat, dat een ‘eind van de wereld gevoel’ zich hier pas echt aan je opdringt. Vooral als het stormt, is het een indrukwekkende plek. De vuurtoren hier is ’s werelds noordelijkste vuurtoren op het vasteland, en is gebouwd in 1905. Het is een van de grootste vuurtorens in Noorwegen (39 m hoog), en een van de weinige die nog in gebruik zijn. De vuurtoren is sinds 2005 geheel geautomatiseerd en de laatste vuurtorenwachterfamilie is vertrokken.

Tegenwoordig is beneden in de toren een klein café, waar je binnen de dikke gietijzeren wanden kunt schuilen tegen de storm. Het café dient tevens als toeristenbureau. U kunt koffie met wafels krijgen, internetten, diverse brochures en boeken kopen, een rondleiding krijgen, de toren beklimmen of overnachten in de vroegere woning van de vuurtorenwachterfamilie (kamers met zicht op zee, een aanrader). Slettnes natuurreservaat De omgeving van de vuurtoren is een beschermd natuurreservaat, waar een natuur-cultuurpad is aangelegd (boekje met uitleg in vuurtoren te koop). Het is een van de belangrijkste broedgebieden van strandlopers in Noord-Scandinavië. Bovendien wordt Slettnes door vele andere vogels gebruikt als tussenstation tijdens de vogeltrek naar Rusland en de Arctische eilanden. Tijdens de vogeltrek in april-mei komen hier enorme aantallen vogels langs (meer informatie bij het Gamvik Museum 71° Nord).

10 prachtige bestemmingen in Nordkinn schiereiland en Noorwegen